کشف مومیایی راهب بودایی در مجسمه طلایی
یک مجسمه طلایی که بودا را در حالت نشسته نشان می دهد از نیایشگاه های چین خارج شده است و سر از یک حراجی در هلند در آورده است. اما این مجسمه رازی هولناک را در خود مخفی کرده: داخل این مجسمه یک مومیایی ۱۰۰۰ ساله مخفی شده است
اینکه چطور این مجسمه غول پیکر طلایی از چین خارج شده و به هلند آمده هنوز مشخص نشده است. اما رازی که این مجسمه در دل خود داشته آنقدر عجیب و جالب است که دیگر کسی به آن موضوع توجه نمی کند. این مجسمه را چند دهه قبل فردی در یک حراجی اشیاء عتیقه خریداری کرده و آن را برای مرمت و بازسازی به یک کارشناس می سپرد. ظاهرا عتیقه شناس متوجه نکاتی غیرعادی در این مجسمه می شود و اینطور است که این راز ۱۰۰۰ ساله برملا می شود. گروهی از دانشمندان و محققین این مجسمه را مورد بررسی قرار دادند و پس از انجام دادن سی تی اسکن و دریافت تصویری سه بعدی از داخل مجسمه متوجه حقیقتی هولناک شدند. یک جسد مومیایی داخل مجسمه قرار داشت که برای ۸۰۰ سال همان طور باقی مانده بود.
جالب است بدانید که نخستین بار در دهه ۱۹۹۰ بود که مجسمه مورد بررسی قرار گرفته و مومیایی داخل مجسمه شناسایی شد. اما در آن زمان کارشناسان به دلیل خطر نابودی، نمی توانستند مومیایی را از مجسمه خارج کنند. با این حال، الان و به کمک تکنولوژی های جدید تیمی از دانشمندان و باستان شناسان دست به دست یکدیگر داده اند تا راز این مجسمه عجیب را حل کنند. تیمی از دانشمندان آلمانی، هلندی و ایتالیایی پس از انجام آزمایش های متعدد سی تی اسکن توانستند جزئیات دقیق اسکلت این مومیایی را شناسایی کنند.
تیم دانشمندان با استفاده از آندوسکوپ از داخل حفره قفسسه سینه و شکم مومیایی نمونه برداری کردند و متوجه شدند که اندام های داخلی این راهب بودایی برداشته شده و به جای آن پارچه هایی قدیمی با نوشته های چینی جایگزین شده است.
وینسنت وان ویلسترن، باستان شناس موزه درنت در این باره می گویند:
ما ابتدا فکر کردیم با یک تکه کاغذ روبرو هستیم که روی آن جملاتی چینی نوشته شده است، اما بعد متوجه شدیم که با چیزی مهم تر مواجه شده ایم: یک جسد مومیایی داخل مجسمه ای تاریخی!
این مومیایی به صورت چهارزانو (حالت لوتوس در آئین بودا) روی چند لایه از پارچه نشسته است و روی پارچه ها جملاتی چینی نوشته شده که هویت و مشخصات این مومیایی را بازگو می کند. طبق این نوشته ها، این جسد متعلق به یک راهب بودایی به نام لیکوآن است که از روش خود-مومیایی استفاده کرده تا خود را برای دنیای بعد آماده کند.
وان ویلسترن در رابطه با کشف این مومیایی می گوید:
پس از بررسی مومیایی داخل مجسمه حدس ما این است که این مومیایی در ۲۰۰ سال اول در نیایشگاه های بودایی در چین در معرض دید سایر بوداییان قرار داشته است…احتمالا در قرن ۱۴ بوده که تصمیم گرفته شده این جسد مومیایی شده را به مجسمه ای طلایی و هنری تبدیل کنند!
دانشمندان حدس می زنند که احتمالا بعد از ۲۰۰ سال اجزاء این راهب در حال از بین رفتن بوده است. به همین دلیل برای اینکه او را تا ابد نگهداری کنند او را داخل این مجسمه قرار داده اند.
ویلفرد روزندال، فسیل شناس و سرپرست تیم تحقیق در این رابطه می گوید:
خود-مومیایی در بین راهبان بودایی موضوع عجیب و جدیدی نیست، اما اینکه یک جسد مومیایی داخل مجسمه پیدا کنیم واقعا شگفت انگیز و منحصربفرد است. این تنها نمونه ای است که تاکنون با آن مواجه شده ایم. با استفاده از سی تی اسکن متوجه شدیم که داخل این مجسمه، جسدی سالم قرار دارد که هنوز پوست و ماهیچه دارد و به خوبی محافظت شده است. چیزی که ما را شوکه کرد این بود که با یک مومیایی کامل و سالم روبرو بودیم، نه یک اسکلت! این راهب بودایی در زمان مرگ بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن داشته است.
خود مومیایی
در گذشته برخی از فرقه های بودائی که آئین های سختیگرانه تری داشتند روشی به نام خود-مومیایی داشتند که آن را به پیروانشان هم توصیه می کردند. در این روش فرد به مرور غذای خود را کم و کمتر می کند تا وقتی که به مرور به یک مومیایی زنده تبدیل شود و در نهایت بمیرد! این سنت در کشورهایی مثل ژاپن، چین و تایلند اجرا می شد و هزاران سال قدمت دارد و تا قرن ۱۹ هم انجام می شد؛ تا اینکه انجام چنین مراسمی ممنوع اعلام شد. فردی که این روش را اجرا می کند رژیم غذایی خاصی را دنبال می کند و هرروز از چایی سمی می نوشد که بدنش را برای کرم ها و حشرات غیرقابل خوردن می کند! این روش بسیار سخت و دشوار است و بسیاری از راهبان در جریان این کار می میرند. اما راهبانی که تا به آخر موفق شوند خود-مومیایی را انجام دهند بسیار مورد احترام و تقدیر قرار می گیرند.
ثبت دیدگاه