آمارها نشان می دهد که در طی ماه های گذشته به علت خانه نشین شدن مردم و تعطیلی کسب و کارها اختلاف بین زوجین بیشتر شده و میزان مراجعه و تماس با مراکز مشاوره و دادگاه های خانواده افزایش چشم گیری داشته است که در بیشتر مواقع منجر به طلاق می شود.
اما در این میان آن چه که بسیار حائز اهمیت است میزان بهره مندی زوجه از اموال و دارایی های زوج برای دریافت و گذران زندگی در روزهای تنهایی و بعد از طلاق می باشد که همگی آن ها بستگی به شرایط و ضوابطی دارد که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران گنجانده شده و به درستی تدوین و تنظیم شده است.
بر اساس ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی طرفین عقد ازدواج می‌توانند هر شرطی که مخالف با مقتضای عقد نیست را در ضمن عقد ازدواج خود لحاظ کنند و در هنگام جدایی و طلاق از آن شرایط به نفع خود استفاده کنند.
یکی از مهمترین نکاتی که در این رابطه باید به آن توجه داشت این است که زوج خواهان طلاق باشد و در حالی نصف دارایی‌ها به زوجه می‌رسد که این زوج بخواهد همسر خود را طلاق دهد و زوج هم دادخواست طلاق را به دادگاه ارائه کند.
چگونگی تقسیم اموال زوج با زوجه در هنگام طلاق
مطابق با بند «الف» شرایط ضمن عقد مندرج در سند ازدواج، چنانچه طلاق بنا به درخواست زوجه نباشد و طبق تشخیص دادگاه، تقاضای طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار وی نباشد، زوج مکلف است تا نصف دارایی موجود خود را که در ایام زناشویی با زوجه به دست آورده یا معادل آن را به صورت بلاعوض به زوجه منتقل کند.
البته نکته دیگر این است که طلاق مستند به تخلف زن از وظایف زناشویی یا سوءاخلاق و رفتار وی نباشد، اگر سوءرفتار و سوءاخلاق باشد در این حالت شرط استفاده از نصف اموال برای زوجه قابل استفاده نخواهد بود.
یکی دیگر از ملاک‌های مهم این است که تا نصف دارایی یا معادل آن به زوجه می‌رسد، زوجه می‌تواند از پایین‌ترین درصد اموال زوج تا سقف ۵۰ درصد آن را دریافت کند که تعیین آن به نظر دادگاه بستگی دارد.
یکی دیگر از شرایط تحقق این شرط دارایی‌هایی است که زوج در زمان زندگی زناشویی با زوجه به دست آورده است، لذا به اموالی که زوج در ایام مجردی و یا مالی که به عنوان ارث به او رسیده باشد، به زوجه تعلق نمی‌گیرد.
موجود بودن اموال حین طلاق هم شرط لازم برای اجرای این موضوع است، در این حالت تقسیم اموال شامل اموال از بین رفته اعم از تلف یا مفقود شده، نمی‌شود. همچنین آنچه موضوع شرط است، دارایی زوج است، لذا باید دیون زوج نیز مدنظر قرار گیرد، به عنوان مثال اگر زوج نسبت به مهر زوجه‌ای که می‌خواهد او را طلاق دهد یا زوجه دیگرش مشغول‌الذمه باشد، پرداخت مهریه زوجه مذکور یا زوجه دیگر از دارایی زوج، نسبت به اعمال شرط تنصیف دارایی مقدم است.
ثبت دیدگاه