درطی سال های اخیر بیماری ام اس یکی از شایع ترین بیماری های غیر قابل درمان بوده است که امروزه جز بیماری های خاص قرار میگیرد. این بیماری در اثر چندین عامل همچون کمبود ویتامین D و استرس و عصبانیت در بدن رشد خواهد کرد.
ام اس مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مخرب پیشرونده و التهابی است که باعث ایجاد مشکلاتی در سراسر بدن می شود. این بیماری ناشی از شکسته شدن پوشش محافظ (غلاف میلین) اطراف اعصاب است. در نهایت باعث می شود برقراری ارتباط مغز با بقیه بدن سخت باشد.
علت دقیق ام اس هنوز ناشناخته است، اما پزشکان اثرات طولانی مدت و علائم ام اس را درک می کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اثرات ام اس بر بدن خود تا اخر این مقاله را مطالعه کنید.
طبق گزارش کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده آمریکا، علائم ابتدایی ام اس در بزرگسالان بین ۲۰ تا ۴۰ سالگی دیده می شود. ام اس در زنان دو برابر مردان تشخیص داده می شود. تصور می شود MS یک بیماری خودایمنی و پیشرونده عصبی است. با این حال، علت دقیق آن ناشناخته است و در حال حاضر تنها درمان برای ام اس توانبخشی و مدیریت علائم است.
آنچه ما می دانیم این است که ام اس بر سیستم عصبی تاثیر می گذارد و به تدریج تمام بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. سلول های ایمنی بدن در طول زمان به بافت عصبی سالم حمله می کنند و بر سیستم های داخلی بدن تاثیر می گذارند.
اکثر مشکلات مطرح شده در بالا نشانه های اولیه مربوط به ام اس هستند. به این معنی است که آنها به طور مستقیم ناشی از آسیب عصبی ناشی از حملات به غلاف میلین است. برخی از نشانه های اولیه را می توان به طور مستقیم با تلاش برای کاهش آسیب عصب و جلوگیری از حملات MS کاهش داد.
با این حال، هنگامی که یک آسیب عصبی وجود دارد، علائم ثانویه می تواند ایجاد شود. علائم ثانویه ام اس در واقع عوارض رایج علائم اولیه MS هستند. نمونه هایی از جمله عفونت های دستگاه ادراری هستند که از عضلات ضعیف مثانه یا از دست دادن تون عضلانی که ناشی از ناتوانی در راه رفتن است، حاصل می شود.
علائم ثانویه اغلب می تواند به طور موثر درمان شود، اما درمان منبع مشکل می تواند آنها را به طور کامل جلوگیری کند. همانطور که بیماری پیشرفت می کند، MS به ناچار برخی از نشانه های ثانویه را ایجاد می کند. علائم ثانویه اغلب می تواند به خوبی با دارو، سازگاری فیزیکی، درمان و خلاقیت مدیریت شود.
این اثرات گسترده به دلیل آسیب به میلین سیستم عصبی مرکزی است. سیستم عصبی مرکزی نیز کنترل کننده ی کل بدن است! در نتیجه میتوان انتظار داشت که اثرات زیادی بر روی بدن بگذارد.
سیستم هایی که تحت تاثیر ام اس قرار می گیرند عبارتند از:
- سیستم عصبی
- سیستم بینایی
- صحبت کردن و گفتار
- بلعیدن
- تنفس
- گوارش
- گردش خون
- سیستم تناسلی
- سیستم ایمنی
- اسکلتی
- ضعف عضلانی و تعادل
جلوگیری و پیشگیری از ام اس
بسیاری از مطالعات امکان پیشگیری از MS را مورد بررسی قرار داده اند. این موارد عبارتند از:
- تعدادی از مطالعات درمورد اینکه آیا سطح ویتامین D در ام اس تاثیر دارد یا خیر بررسی شده اند. سطح بالاتری از ویتامین D ممکن است از MS جلوگیری کند.
- یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ بر روی موش ها نشان می دهد که روزه می تواند اثرات مفیدی برای ام اس از نوع عود-بهبود را فراهم کند.
- یک گزارش در ۲۰۱۶ نشان داد خطر ابتلا به MS درافرادی که قهوه زیادی مصرف می کنند (حدود ۴ فنجان در روز) به میزان قابل توجهی پایین تر است.
چه کسی در معرض خطر ام اس است؟
ام اس به طور مستقیم ارثی یا مسری نیست. (ارثی به معنی به ارث رسیدن از والدین و مسری به معنی انتقال از فردی به فرد دیگر مثل سرماخوردگی است) اما مواردی وجود دارد که ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد. آنها عبارتند از:
- سن: اگر چه افراد در هر سنی می توانند ام اس بگیرند، اما انجمن ملی مالتیپل اسکلروزیس اعلام کرده است که میانگین سن شروع ۳۰ تا ۳۳ سالگی است.
- جنسیت: زنان تقریبا دو برابر بیشتر از مردان احتمال ابتلا به ام اس دارند.
- سابقه خانوادگی: اگر پدر و مادر یا خواهر و برادر دارای ام اس باشند، خطر MS بیشتر است.
- نژاد: افراد آفریقایی، آسیایی یا بومی آمریکا کمترین خطر ابتلا به ام اس را دارند. مردم سفیدپوست (به ویژه از تبار اروپایی شمالی) دارای بالاترین احتمال هستند.
- جغرافیا و خورشید: به نظر می رسد که قرار گرفتن در معرض آفتاب یا سطح بالای ویتامین D در بدن ممکن است به جلوگیری از ام اس کمک کند.
- عفونت های گذشته: ویروس هایی مانند اپستین-بار، که با ام اس ارتباط دارند وجود دارد.
- برخی بیماری های خود ایمنی: داشتن دیابت نوع ۱، بیماری تیروئید یا بیماری التهابی روده کمی خطر ابتلا به ام اس را افزایش می دهد.
ثبت دیدگاه